Golden Korrels

Van d’ ene in mien aandere ‘aand,
vloeit taargend langzaom goldgeel zaand.
Stromend as een zaandloper van ’t leêm.
Traog en onverstoorbaor zonder ‘t op te geêm.

Mien ‘aanden sluuten zich verkraampt.
Bange, onzeker en staark an ’t leêm vast’eklaampt.
Maor de korrels kennen geen pardon.
En marcheren varder as soldaoten in een bataljon

Maor sommigen verlaoten nooit mien ‘aand.
En schitteren as een diadeem of diamaant.
Disse golden korrels koestern elk moment
van vreugde en gelok dee ak ook ‘ebbe ‘ekend

Kniggien

04-01-2012